Vrijdag 2 juli: Tiengemeten (Zuid-Beijerland)

Vandaag hebben we heerlijk rondgestruind in de natuur van Tiengemeten, een eiland in het Haringvliet (Zuid-Holland). Het is het kleinst bewoonde eiland van Nederland dat zijn naam dankt aan de grootte. In de 17e eeuw slibt in het Haringvliet een zandplaat op van vijf hectaren. Een halve hectare heette in die tijd een gemet en zo kwam Tiengemeten, tien maal een half, aan zijn naam. 

Om er te komen moet je het pontje nemen. Aangezien een pont tot het OV behoort was een mondkapje verplicht. Ik was zooo blij dat dat ding weer af mocht, want ik heb van de tocht naar de overkant dankzij de beslagen brillenglazen, bar weinig gezien. Gelukkig was het leed snel geleden en hebben we daarna 2,5 uur heerlijk gewandeld in dit mooie natuurgebied dat door Natuurmonumenten wordt beheerd. 

Water vormt de levensader op Tiengemeten. De fraaie kreken met rietkragen en watervogels verraden het vroegere wegenpatroon van het eiland. Ook is de geschiedenis van de vroegere akkerbouw nog zichtbaar voordat het landbouweiland teruggegeven werd aan de natuur. Alle boerderijen zijn behouden en kregen een nieuwe bestemming. Enkele kleine arbeidershuisjes en een boerenhoeve met schuur vervallen langzaam tot ruïnes. Hun bewoners zijn vandaag de dag vleermuizen en zwaluwen. Tiengemeten is een vogeleiland en met name ganzen waren er er in grote getale aanwezig, aldus getuige mijn schoenen die na afloop onder de ganzenpoep zaten en inmiddels niet langer blauw maar groen zijn. 

We waren in eerste instantie wat minder gecharmeerd van de Schotse Hooglanders (jawel, alweer runderen), die midden op het struinpad naar het arbeidershuisje lagen. Dit keer konden we gelukkig met een grote boog om ze heen lopen en hebben we onze weg kunnen vervolgen. De dreiging van Hans dat hij mij zonder scrupules voor de leeuwen eh…. runderen zou gooien om zijn eigen sneue lijf te redden, mochten de beesten toch in beweging komen, bleek gelukkig een loze. Mij is dit droeve lot namelijk bespaard gebleven.

Op de Vliedberg (een heuvel van 6 meter boven NAP) heb je een prachtig uitzicht over het eiland. Willem bever hebben we helaas niet gespot, maar wel genoeg andere dieren. Het was een kadootje om hier vandaag te zijn en te mogen genieten van al het moois. Ik laat de beelden dan ook graag voor zich spreken.