Dag 14: Trondheim - Øyer

Gisteravond toch nog heerlijk gegeten in een ontzettend leuke Pizzeria met super aardige bediening, op loopafstand van het  hotel. Terug op de kamer, terwijl we aan het uitbuiken zijn, meldt Hans opeens dat hij haar extensions wil. Geen idee waar dit vandaan komt! Maar veel erger nog… ze zullen aan zijn borsthaar bevestigd moeten worden, want op zijn hoofd staat niets om de extensions houvast te geven, dus dat gaat never nooit lukken…. Ik heb niet gereageerd en ga er vanuit  dat het gekkigheid van hem was.

Het was een onrustig nachtje, omdat buiten met veel kabaal de zonnewende gevierd werd en het op de hotelkamer te warm was om met gesloten ramen te slapen. Om 2.00 uur toch maar gekozen voor de kans op een voortijdige verstikkingsdood, want pensionado’s hebben toch wel hun rust nodig.

Na het ontbijt met de koffer en reistas naar de inpandige parkeergarage van het Radisson hotel gelopen waar we de auto gisteren afgegeven hebben. Ophalen kan op zaterdag blijkbaar pas om 9.00 uur lazen we en het was nu 7.45 uur. Na een tijdje in de parkeergarage gedebatteerd te hebben hoe nu verder, toch maar besloten om buiten bij de rokers geduldig te gaan zitten wachten tot het 9.00 uur was. Hans loopt al na een paar minuten meegerookt te hebben, opeens weg en rijdt een kwartier later opeens met de auto voor (hoe dan???). Blijkt hij zijn geweldige charme (ja, ja, dat kan hij heus wel) losgelaten te hebben op de receptioniste en die is met hem meegelopen naar de parkeergarage en heeft hem daar de autosleutels overhandigd. De auto stond gunstig, dus hij kon hem zelf wegrijden. En dat was een bof.

En zo verlaten we Trondheim en rijden we in de zonneschijn over de E6 zuidwaarts richting Øyer waar ons volgende overnachtingsadres ligt. Onderweg tijdens een plaspauze (ik heb er s’ochtends minstens 2 nodig, anders wordt het dweilen), ben ik zo slim om mijn hand tussen de metalen wc deur te klemmen terwijl die dichtvalt. Ik heb op het toilet behoorlijk achteruit staan bidden, maar blijkbaar was de ruimte geluiddicht en heeft niet half Noorwegen mee hoeven genieten. Het resultaat was wel: een blauwe, opgezwollen zeer pijnlijke hand. Gelukkig kon ik alles nog bewegen en met 2 aspirines was de pijn ook te harden. Even later rijden we door Nationaal Park Dovrefjell-Sundalsfjella en bij het zien van alweer zoveel natuurschoon was het leed ook weer snel geleden. Weliswaar geen muskusossen gezien in het park, maar hé het zonnetje schijnt nog steeds en het is opeens zomaar 20 graden, dus wat wil een mens nog meer.  We hebben een aantal stops gemaakt, maar omdat ik mijn zinnen gezet heb op de Peer Gyntweg, een 60 km. lange weg die voert door een gevarieerd landschap met veel authentieke zomerboerderijen gecombineerd met ongerepte natuur, kunnen we hier niet te lang blijven. 

We hebben de Peer Gynt route uiteindelijk niet helemaal gereden. We wisten dat de weg deels onverhard was, maar we kregen opeens geen bordjes meer te zien en het werd allengs meer een karrenspoor dan een weg. Na een aantal keer van richting te zijn veranderd om steeds op hetzelfde punt vast te lopen, hebben we de brui eraan gegeven en zijn doorgereden naar ons hotel. Wel nog een korte stop gemaakt in Ringebu waar een schattig stavkirkje staat uit 1220. En daarmee was het al met al toch weer een lange dag geworden en met het korte nachtje dat we gehad hebben waren we ook wel een beetje gaar.

In het hotel komen we weer de medereizigers tegen die dezelfde reis via Nordic geboekt hebben. Het zijn inmiddels goede bekenden geworden met wie we reisavonturen delen (niet alles, dat van die extensions deel ik alleen met familie en echte vrienden).

We blijven hier 1 nacht. Morgen eindigen we onze rondreis in Oslo, daar waar hij feitelijk ook gestart is. Vanavond maar even kijken wat we er zoal kunnen doen.