Dag 12: Zaanse Schans en Koggenroute

Dag 11 zijn we thuisgebleven omdat ik ‘s middags met mijn collega’s van mijn afdeling in de Bilt een High Tea had. Ik wilde niet het risico lopen te laat te komen en  mijn eega vindt een rustdag zo af en toe wel zo lekker.
Het was in elk geval erg gezellig om mijn collega’s na bijna 4 maanden weer eens in 3-D en ‘live’ te zien en spreken in plaats vanaf een computerscherm.

Vandaag (dag 12) stond de Zaanse Schans op het programma. Hoewel wij best al wel wat van de wereld hebben gezien, waren we daar nog nooit geweest (of we kunnen het ons niet meer herinneren). Om 8.30 uur vertrokken we van huis met 50-tinten-grijs weer. Het regent nog nét niet, maar het dreigt wel ieder moment te kunnen gaan gebeuren.
Drie kwartier later rijden we het terrein van de Zaanse Schans op en het is er nog heel erg rustig. Dit gaf ons de gelegenheid om er op ons gemak rond te lopen en de toerist uit te hangen. Van een foto bij de ingang met op de achtergrond de molens, hebben we afgezien. Voorbijlopen aan de grote klompen lukte mij echter met geen mogelijkheid. In eerste instantie misschien nog ietwat beschaamd, maar uiteindelijk toch weer als een blij ei in die klompen gaan staan voor een toeristische plaatje van eigen makelij (gemaakt door een zeer tegenstribbelende fotograaf, zijnde mijn echtgenoot). Er stonden daar trouwens nog veel grotere klompen, alleen kom ik daar zonder hulp niet in en mijn huisfotograaf verdomde het om mij een handje te helpen.

Waar we in konden zijn we ingegaan (behalve dan die grote klompen). Van de molens was alleen ‘De Kat’ open. En hoe bijzonder is het om daar dan tegen dezelfde schoolkaart van Nederland aan te lopen als wij boven op de studeerkamer hebben hangen en die door Hans zijn overgrootvader is gemaakt! 

Omdat er nog maar weinig bezoekers waren had ik mooi de gelegenheid om wat fraaie plaatjes te schieten. Normaal schijn je op de Zaanse Schans over de hoofden heen te moeten lopen en heb je op iedere foto wel een aantal Chinezen staan, maar daar was nu geen sprake van. We hebben heerlijk rondgeneusd in de vele souvenierwinkeltjes en -toen het begon te miezeren- ergens koffie gedronken. We moesten daar trouwens bij binnenkomst weliswaar bevestigen dat we geen gezondheidsklachten hadden en/of tot 7 dagen geleden niet in aanraking zijn geweest met mensen die Corona hadden, maar uiteindelijk werd alleen onze achternaam genoteerd. Ik ben toch zo benieuwd wat ze daarmee voor ogen hebben, want als ze ons onverhoopt moeten bereiken, wordt dat  knap lastig ons op basis van alleen achternaam. Ach... de koffie was lekker, evenals het gebak. De kilo’s die zich hierdoor allengs aan mijn kont hechten, ervaar ik dan weer als minder.

We hadden geen zin om al te lang in een weliswaar korte rij (maar de uitleg per persoon duurde des te langer) te staan wachten op onze beurt om het Zaans Museum in te mogen en dus besloten we om in plaats hiervan de Koggenroute van de ANWB te gaan rijden. Deze route bevat het oude land van West-Friesland plus het gebied van de Beemster, een van Hollands droogmakerijen die het tot UNESCO Werelderfgoed schopte. Het is een afwisselende route met mooie vergezichten over het Markermeer en het IJsselmeer. Het oostelijke deel van West-Friesland, gemarkeerd door de historische stadjes Hoorn, Enkhuizen en Medemblik is vooral een gebied van akkers, weiden, koolvelden en boomgaarden. Langs de hele route kom je prachtige stolpboerderijen tegen. 

In Enkhuizen hebben we geluncht en behoudens een paar druppels regen hebben we het tot 15.30 uur droog gehouden. Dit was evenwel niet het geval op de terugreis naar huis. Niet alleen regende het pijpenstelen, we hebben ook nog 2x toe in een file gestaan en dat in Corona-tijd waar 3/4 van de Nederlanders nog steeds thuis werkt en in een niet vakantie-periode. Blijft toch wonderlijk.

Afijn, wij kunnen in ieder geval  weer terugkijken op een geweldig leuke dag!