Dag 14: Ørnes en omgeving

We zitten in het Norman Bates motel (degenen die ooit de film Psycho hebben gezien van Alfred Hitchcock, weten wat ik bedoel)!!! Het motel,  eigenlijk is het een hotel, is, laten we het vriendelijk omschrijven, nogal gedateerd: granieten vloeren, meubilair uit de periode ‘toen was geluk heel gewoon’ en als kers op de taart een plastic douchegordijn. Ik haat plastic douchegordijnen, want ze kleven altijd aan je vast.. en waarschijnlijk ook aan al mijn voorgangers en dat vind ik geen super fijne gedachte. Bovendien werd in Psycho iemand neergestoken achter zo’n gordijn, dus heb ik Hans gedwongen op een stoel voor de badkamer te gaan zitten, tot ik klaar was en gezond en wel tevoorschijn zou komen. 

Degene die de vloeren schrobt, de kamers schoonmaakt en het ontbijt verzorgt, een dame op leeftijd (zeg maar de moeder van Norman Bates toen zij nog leefde), is ook degene die kookt. Onze maaltijd gisteravond was niet vies, maar daar is meteen ook alles mee gezegd.

Maar wat maakt dat ook eigenlijk uit, want we trekken er vandaag weer de hele dag lekker op uit. We hebben gisteravond al  besloten de omgeving een beetje te gaan verkennen. Alhoewel het in eerste instantie nog flink regent, klaart het al spoedig op en van 10.00-17.00 uur hebben we alleen maar zon gehad. We kiezen niet voor hoofdwegen, maar voor binnendoor weggetjes en rijden richting Rognan. En dat bleek een goede beslissing van ons te zijn, want wat was het een schitterende route die we vandaag gereden hebben. We hebben zoveel mooie dingen gezien onderweg... zelfs rendieren! Het echte Noorwegen toont zich vandaag in alle kleuren en vormen aan ons: de bergen, de fjorden, de watervallen, de houten huizen, kortom we genieten met volle teugen van deze dag. Het is al zo’n onvoorstelbaar mooi land en als de zon schijnt, kleurt dit het plaatje alleen nog maar mooier.

We eten onze lunch onderweg op een heuvel bij Misvær en hebben een prachtig uitzicht op een zijarm van de Skerstadfjorden. Overal waar het mooi is zetten we de auto aan de kant om foto’s te maken en te filmen. We nemen hier lekker de tijd voor en besluiten pas rond 15.00 uur via dezelfde route terug te rijden naar Ornes. Onderweg zie ik in mijn ooghoek in een plaatsje een prachtig beeld van een varken staan en ik vraag Hans om die even samen met mij op de gevoelige plaat te zetten...gewoon omdat ik nu eenmaal gek ben van varkens. Hans was hier duidelijk mee an, want het beeld stond pontificaal in iemands voortuin. Hij vroeg nog, of ik het leuk zou vinden als iemand door mijn tuin zou banjeren om tussen de rozen  te gaan staan. Nee, zei ik , dat zou ik niet leuk vinden, maar hier staan geen rozen, alleen maar gras en een varken ...dus we gaan ervoor! Ik denk dat we wel wat bekijks trokken: Hans een foto makend, onderwijl schichtig om zich heen kijkend en chagerijnig mompelend dat hij zich de pleuris schaamt voor mij en ik die naast een varken mijn broek aan flarden zit te lachen. Kortom, dit was weer een van de vele ‘gezellige’ momentjes die wij hier delen.

Morgen gaan we naar Mosjoen naar een hotel waar we al eerder zijn geweest.... we zijn hiermee dus begonnen aan de terugreis.