Dag 15: Seattle - Mount St. Helens- Portland

27 juni 2017 - Portland, Oregon, Verenigde Staten

Vannacht was weer hommeles. Hans is er zeker een keer of 4 uit geweest vanwege hoestaanvallen. Dus nu toch maar even langs de Pharmacie van de Safeway voordat we verder rijden. Met een flinke batterij aan hoestdrank en pillen kunnen we onze reis vervolgen. Nu maar hopen dat we niet aangehouden worden door de politie, gezien de hoeveelheid 'drugs' aan boord.

Het is inmiddels 10.00 uur als we de Interstate 5 naar het zuiden oprijden richting Portland. Gelukkig hoeven we vandaag maar zo'n 288 km. af te leggen, althans dat was de bedoeling... totdat ik op het lumineuze idee kwam om een bezoek te brengen aan Mount. St. Helens National Volcanic Monument. Met Seattle nog vers in het geheugen, zag ik er nl. niet bijster naar uit om binnen afzienbare tijd weer in een andere stad te moeten verblijven. Zo gezegd, is niet altijd zo gedaan, maar we zijn er toch gekomen.

Voor degenen die de geschiedenis m.b.t. Mount St. Helens niet kennen even een geheugenopfrisser: op 18 mei 1980 vond er een enorme uitbarsting plaats van deze vulkaan, die deel uitmaakt van de Cascade Range, op circa 100 km. ten Noorden van Portland. Als gevolg van een aardbeving barstte de top open en spoot er 4,17 kubieke km. steen de lucht in, wat de grootste lawine in de geschiedenis veroorzaakte. In een oogwenk was de berg 400 meter lager en werd ruim 600 km2 bosland verwoest. De uibarsting kostte 57 mensen en miljoenen dieren het leven.

We hebben met eigen ogen gezien dat het herstel, nu zo'n 37 jaar later weliswaar een voorzichtig begin heeft gemaakt, maar dat het nog vele decennia, zo niet eeuwen zal duren, voordat de natuur zich weer enigszins hersteld heeft.We zijn doorgereden naar het Johnson Ridge Observatory waar we beloond werden met een mooi zicht op Mount St. Helen en de naaste omgeving.

Na een hotdog met Sauerkraut in onze mik geschoven te hebben, is het zoetjesaan  tijd om door te rijden naar Portland voor ons volgende overnachtingsadres. We arriveren hier om 17.00 uur, nadat we nog net het staartje van file meegepikt hebben omdat een auto die uit de bocht gevlogen was, zich om een boom gekruld had. Aan het aantal hulpdiensten te zien, was de boom er duidelijk beter aan toe dan de slachtoffers.

Morgen rijden we verder naar Prospect, dat zo'n 438 km zuidwaarts ligt. Nu alleen nog Hans zien te overtuigen waarom we dan toch ook nog 'even' naar het Crater Lake NP zouden moeten...en dat zal niet meevallen, dus maar even kijken wie er 'wint'.

Foto’s

7 Reacties

  1. Tanja:
    28 juni 2017
    Die extra kilometers hebben zeker een mooi plaatje opgeleverd. Ik kan me die uitbarsting nog wel herinneren. Is Hans intussen niet toe aan een beetje bijslapen? Maar goed ik snap dat jullie nu alles willen meepikken nu je toch 'in de buurt ' bent. Goeie reis verder! Hoop dat er ook beesten zijn te spotten. Zo veel land ... En dan zo weinig life stock . Doeg! Kus!
  2. Charlotte:
    28 juni 2017
    Hopelijk helpen de drank en pillen tegen het hoesten. Wat is die natuur toch mooi.
  3. Harry:
    28 juni 2017
    weer specifieke foto,s . die Amerikaanse bomen staan er om bekend trouwens dat ze iets tegen auto's hebben , wees dus maar voorzichtig.
  4. Sandra:
    28 juni 2017
    mooie foto's weer. Hoop dat Hans ondanks het hoesten en proesten toch kan genieten van al het moois onderweg. Crater Lake gewoon doen. Alle meren met hun omgeving zijn de moeite waard. Veel plezier en geniet lekker
  5. Beppie Luinge:
    28 juni 2017
    Ja,jullie hebben mooi weer,landschap is prachtig,was dat een kanjer van een eekhoorn? Hoe is het met de verkoudheid van Hans? Eindelijk asperines gehaald! Wijs!
  6. Miep:
    30 juni 2017
    Jullie hebben weer prachtige fotos gemaakt,geniet nog maar die laatste dagen.en nog veel plezier.
  7. Diny:
    30 juni 2017
    2 middeltjes van oma die mij helpen tegen het hoesten:
    's nachts een vochtige sjaal om je nek en een halve ui op je nachtkastje....
    Voor als de drugs niet werken!

    Beterschap en lekker genieten!!