Dag 10: Helena - Glacier NP - Kalispell

Gisteravond heerlijk buiten op het terras gegeten in het restaurant naast het hotel en ons verbaasd over de verklede mensen die voorbij liepen onderweg naar ... (la la land?). De temperatuur is hier prima in vergelijking met Nederland. Overdag is het niet warmer dan 26 graden geweest en het is 's nachts minimaal 5 graden (maar wie maalt hierom als je lekker onder een wolletje ligt). Veel beter dan in Nederland in ieder geval met 34 graden. Alhoewel Hans nog behoorlijk verkouden is... hij slaapt met watjes in zijn neus om lekkage te voorkomen. Toen ik vannacht  keek (let wel, mijn bril lag op het nachtkastje!), leek het net of er kleine slagtandjes uit zijn bakkes begonnen te groeien.

We hebben besloten om de route naar Kalispell vandaag niet rechtstreeks te rijden, maar via het Glacier NP te benaderen. Dit is weliswaar qua km. wat langer, maar voordeel is wel dat we dan al een eerste glimp op het park kunnen werpen en daar morgen vervolgens nog eens een hele dag tot onze beschikking hebben.

We zijn wat later dan normaal op pad gegaan. Het noordelijke deel van Montana is toch wel verrassend mooi in vergelijking met het deel dat we gisteren te zien kregen. We bereiken slalommend (vanwege de vele pica's die de weg over rennen en die we niet willen pletten) het NP. Helaas heeft een dikke hommel die tegen de voorruit kwakte het niet overleefd. Ik zag hem pas toen Hans de ruiten sproeide en het beestje dat onder de ruitenwisser geklemd zat, gedoemd was met zijn ruggetje de ruit te boenen. Toen ik dat doorhad en Hans dwong hem te bevrijden (je weet maar nooit of hij steekt) was het helaas te laat...

Glacier NP (door De Unesco uitgeroepen tot werelderfgoed natuurgebied) is adembenemend. Hoewel er van het oorspronkelijke aantal gletsjers (150 in 1850) nog maar 26 resteren, valt er nog genoeg te zien aan ander natuurschoon, t.w. 130 gletsjermeren, berglandschappen, bossen watervallen en ongerepte natuur.

We wilden eigenlijk de Going-to-the-sun-Road rijden, maar helaas is een belangrijk deel daarvan, de Logan Pass, afgesloten omdat het hoog in de bergen gewoon nog winter is. Dit betekende dat wij alleen het eerste stuk vanaf de oostzijde tot aan die pas heen en ook weer terug konden rijden. Het Glacier NP is ondanks het feit dat we geen dieren gezien hebben adembenemend mooi.

Morgen gaan we vanaf de westzijde het NP in (ook tot aan de Logan Pass). Zin in!