Dag 3: Landgraaf - De Meern

Gisteravond hebben mam, tante en ik gezellig buiten gebarbequed met zijn drietjes. Voor dames op leeftijd (ik heb het in dit geval niet over mij), zijn die twee nog behoorlijk bedrijvig en ik heb eerlijk gezegd geen idee waar zij die energie vandaan halen. Om 22.30 uur gingen de dames nog enthousiast aan de Wordfeud en zat ik ernaast een beetje suffig te knikkebollen. Ik hield het daarom maar voor gezien en ben gaan slapen.

Vanochtend om 6.15 uur weer frisch und frölich wakker en heerlijk buiten in het zonnetje thee zitten drinken met alleen het geluid van kwetterende mussen om mij heen. Ik wilde eigenlijk nog even naar Rimburg (een dorp verderop), maar omdat ik mijn moeder gevraagd had 2 broeken voor mij korter te maken, vond ik het niet zo charmant  om er in mijn eentje tussenuit te knijpen. Dus daarom toch maar gebleven en mam’s perkplantjes water gegeven. Dat gaat mij stukken beter af dan een broek inkorten... mijn moeder heeft nl. geen nietmachine, maar wel een gieter.

Tante kwam ook nog even buurten en toen vonden de zusjes opeens dat ik toch écht een rok aan moest (die ik dus werkelijk nooit draag). Ik probeerde daar nog onderuit te komen, door te verwijzen naar mijn benen die zo wit zijn, dat de zon accuut achter de wolken verdwijnt als ik die in het openbaar vertoon. Voor ik het goed en wel in de gaten had, stond mams opeens mijn benen in te spuiten met een niet bepaald lekker riekende zelfbruiningsspray. Omdat mijn moeder nog wel eens spullen ver buiten de houdbaarheidsdatum gebruikt, was ik niet geheel gerust op het resultaat en ik voorzag al dat ik de rest van de zomer met uitslag of met met oranje benen door het leven zou moeten. Gelukkig viel dit erg mee, al is wel een plakkerig gebeuren. De spray is er om 10.30 uur opgegaan en inmiddels 6 uur later (en weer thuis) plak ik nog steeds aan mijn stoel vast. Afijn het resultaat mag er zijn: een paar (zeer) lichtgebronsde benen.

Het was trouwens best wel druk onderweg....en altijd weer blij als ik na twee uur thuis ben.