Donderdag 30 juni: Sallandse Heuvelrug (tevens laatste reisverslag)

Vandaag willen we graag onze laatste uitje van onze vakantie doorbrengen in de provincie Overijssel. We hebben een mooie landgoedwandeling, genaamd de Sprengenbergroute, gevonden in REiSREPORT. Het betekent echter wel dat we er eerst nog even 1,5 uur heen (en straks ook weer terug) moeten rijden voordat we op de plaats zijn waar de wandeling van start gaat, nl. bij herberg Erve De Pas in Haarle.

We vertrekken vroeg en pikken nog net het staartje van de ochtendfile mee. Zodra we de A50 richting Apeldoorn opdraaien, wordt het allengs rustiger en we arriveren om 9.45 uur op de plaats van bestemming.

Omdat het volgens de weerapps ‘s middags behoorlijk zou gaan regenen/onweren, trekken we bij aankomst meteen de wandelschoenen aan en gaan op pad. (Ik moest eigenlijk nog even naar het toilet, maar blijkbaar vond Hans dat van ondergeschikt belang. Bos genoeg moet hij gedacht hebben).

Het is een mooie wandeling en we komen welgeteld 4 andere wandelaars tegen op deze iets meer dan 2 uur durende tocht door de Sallandse Heuvelrug met het grootste aaneengesloten droge heidegebied van Noordwest-Europa. 

De wandelroute van vandaag tikt net 6 km aan, echter wordt door het warme weer (27 graden) en omdat het nagenoeg windstil is door ons als best pittig ervaren. Regelmatig moet er dan ook een stop worden ingelast om het zoveelste papieren zakdoekje uit mijn rugzak vissen om het zweet van mijn gezicht en onder mijn klotsoksels vandaan te deppen. Gelukkig zijn er af en toe schaduwrijke stukken die de open vlakte afwisselen. Ook mijn achillespees werkt niet echt mee vandaag, met als gevolg dat ik bepaalde stukken als Manke Nelis achter manlief aanhobbelde en blij was met ieder bankje waar ik even op neer kon zijgen.

Schotse Hooglanders hebben we niet gezien en eerlijk gezegd ook niet geprobeerd op te zoeken met de runderexperience van vorig jaar nog vers in het geheugen. De korhoenders, zandhagedissen en hazelwormen hebben we eveneens gemist vandaag, al verwachtte ik eerlijk gezegd ook geen defile ter verwelkoming.

De route bracht ons daarentegen wel langs een aantal mooie plekken, waaronder de schaapskooi (helaas waren ook de schapen pleite), de Palthetoren, een rododendrontuin (geen bloei meer te zien) en natuurlijk de prachtige heide. De Palthetoren is een in 1903 gebouwde villa. Het torentje dat boven de bomen uitsteekt was ooit een sterrenobservatorium.

Rond het middaguur arriveren we weer bij Erve de Pas, waar we genieten van een lekkere ijskoffie en een heerlijke streeklunch. En daarna is het weer tijd om huiswaarts te keren, want we hebben aan het eind van de middag een oppasafspraak.

En ik weet dat ik in herhalingen val; maar we hebben weer volop genoten van een prachtig stukje Nederland.

Tot slot…

Nog een paar daagjes en onze zomervakantie 2022 zit er weer op. We hebben in (bijna) drie weken tijd 2 autoroutes gereden, 1x gefietst en 9 prachtige wandelingen gemaakt in ons eigen kikkerlandje. En wat is Nederland toch verrekte mooi en wat hebben wij  ondanks het beperkte aantal km2 toch veel om trots op te zijn en om te koesteren! 
Dankzij de REiSREPORT boeken, hebben we weer veel ideeën opgedaan om ons eigen land weer iets nader te verkennen.

En wat ben ik blij dat ik dit alles weer met mijn allerliefste heb mogen doen. Ik tel mijn zegeningen en besef mij  eens te meer hoe  goed wij het samen hebben en hoe zeer wij op elkaar afgestemd zijn. Ik kijk dan ook zeer uit naar de tijd dat ook manlief gestopt is met werken en we er hoop ik wat vaker dan alleen in de vakanties op uit kunnen trekken.

Als laatste wil ik iedereen weer hartelijk danken voor het ‘meereizen’ en alle lieve en hartverwarmende  reacties. Altijd leuk om die ‘s avonds nog even terug te lezen. 

En wat we volgend jaar gaan doen??… we gaan het zien.